Święta w Japonii cz. 3 - Dzień dojrzałości

Witam wszystkich :)Dzisiaj kolejna część świąt obchodzonych w Japonii. W najbliższym czasie pojawiać się będą tylko takie wpisy. Mam nadzieję, że nikomu to nie przeszkadza. Inne rzeczy opiszę później, a na razie chciałabym skończyć z świętami.

Chciałabym wam przybliżyć świięto, które obchodzi się w drugi poniedziałek styczniu - Dzień dojrzałości, czyli Seijinshiki. Ten dzień obchodzą wszystkie osoby, które będą mieć  w danym roku skończone dwadzieścia lat. Od tego dnia Japończycy wkraczają w pełnoletność. Osoby takie moga już kupić piwo, palić legalnie papierosy, głosować oraz muszą w pełni odpowiadzać za swoje czyny. Jest to jeden z niewielu dni, kiedy mozna zaobaczyć na ulicy wiele Japonek ubranych w piekne kimona - zazwyczaj sa to furisode. Chłopcy nie ubierają takich strojów, ale żeby uczcić w sposób szczególny tradycję przywdziewają dwuczęściowy strój, który składa się z hakama - szerokie plisowane spodnie i haori - rodzaj japońskiego płaszcza z długimi rękawami.

Seijinshiki dla młodych kobiet zaczyna sie bradzo wcześnie, bo czasami juz o godzinie piątej rano. Zazwyczaj czeka je wizyta w salonie piękności, gdzie robione są im różne skomlikowane i interesujące fryzury, a następnie ubieraja się w kimona. Następnie była młodzież zbiera się w urzędzie miasta lub dzielnicy, gdzie wysoki ranga urzędnik deklaruje, ze od tego dnia stają się dorosli. Później wszyscy udają się do światyni pomodlić się o szczęśliwą przyszłość. Reszta dnia upływa na robieniu zakupów, pokazywaniu się na ulicach,  pozowaniu do zdjęć oraz wspólnych zabawach z przyjaciółmi.

Żródła: http://www.japoneczka.pl i jeszcze jedna, ale nie pamiętam już jaka...

Święta w Japonii cz. 2 - Nowy Rok

Witam wszystkich :) w dzisiejszej notce chcialabym wam przyblizyć, jak obchodzi się, Nowy Rok w Japonii.Nowy Rok zaczyna się 1 stycznia i trwa przez 3 dni, jednak do 7 lutdego trwają różne festiwale.  Jest to czas, który ludzie mogą spędzić w gronie rodziny, przyjaciół, a także na zabawach. Dla Japończyków Nory Rok jest okazją do zamknięcia starych spraw i zaczęcia nowego życia.

Przygotaowania 

Przygotowania do Nowego Roku zaczynają się od porządków domowych, czyli tzw. susu-harai, które ma na celu oczyścić dom ze złych wspomnień. Następnie ludzie dekorują domy. Przy wejściu do domu, po obu stronach ustawiane są kado-matsu (trzy ostre bambusy związane słomą ryżową, przystrojone gałązkami sosny), które maja zapewnić dobrobyt i urodzaj. Charakterystyczną dekoracja jest również shime-nawa (wisząca kompozycja ze słomy ryżowej i poskręcanego w zygzakowaty wzór papieru) i ma na celu odganiać złe duchy. Przed nadejściem NR nalezy złożyć ofiary bóstwom ( a są nimi: mochi, suszone daktyle, nasiona sosny, ryby, mięczaki, czarna fasola, kwiaty oraz owoce - zazwyczaj mandarynki). Japończycy również wysyłaja kartki nega-jo, czyli kartki świąteczne z życzeniami. Nie róznią sie one niczym od naszych, tyle, że motywem przewodnim kartek jest zodiakalne zwierzę, które będzie się opiekowało nadchodzącym rokiem. Rodziny japońskie równiez przed swiętem robią niektóre potrawy taki jak: ryżowe ciasteczka mochi, które je sie razem z zupą zoni oraz toso - ceremonialne, ostre sake z dodatkiem ziół.

shime-nawa

kodo-matsu

Przebieg Nowego Roku:

 W noworoczny poranek Japończycy udają się do świątyń.  Modlą się o pomyślne zbiory oraz opiekę nad domem i rodziną w nadchodzącym roku, ale równiez skaładaja sobie życzenia. Najbardziej oczekują tego momentu dzieci, ponieważ otrzymują wraz z życzeniami otoshi-dama (prezenty w postaci pieniędzy od rodziców i rodziny, jak i bliskich sąsiadów). W tym dniu zazwyczaj obowiązują kimona i tradycyjne stroje. Drugi dzień obchodów NR wiążę się z wieloma tradycjami i obyczajami:  w Pałacu Cesarskim odbywa się dworska ceremonia, której częścią jest taniec gagaku, ludzie piszą swoje noworoczne postanowienia, czyli kaki-zome, właściciele sklepów przyjmują pierwsze towary w roku. Ludzie także sobie wróżą ze snów z nocy 1 na 2 stycznia.

Kolejne dni:

7 stycznia spożywa się nanakusagayu. Jest to rodzaj kleiku, który ma chronić przed siedmioma rodzajami chorób.  11 stycznia spożywa się kagami-mochi. Jest to twardy placek ryżowy, którego okróchy , dodaje się do zup (placek ten musi być rozbity młotkiem, nie moze być krojony nożem, gdyż przynosi to nieszczęścia na cały rok). Ceremonia jego spożycia nazwana jest kagami biraki. 14 stycznia pali się noworoczne ozdoby. 15stycznia je  się kleik z czerwonej fasoli (azuki gayu), co ma odpędzić złe duchy i zapewnić powodzenie.

Gry i zabawy: 

* Hane-tsuki - rodzaj japońskiego badmingtona

* Tako-age - puszczanie latawców

* Karuta - gra karciana, która polega na połączeniu w pary 200 kart: ilustrowanych fragmentów poeametów, przysłó, portretów postaci historycznych i rysunków kawiatów. Sędzia odczytuje tekst, a gracze muszą odszukać jego znaczenie. Wygra ten, który pozbędzie się pierwszy wszystkich kart. Przegrany musi załozyć worek na głowę. Gra ta świadczy o wykształceniu i wiedzy.

* Sugoroku - gra planszowa, do której potrzebne są dwie kostki oraz po 15 białych i czarnych krążków 

Ceremonia picia herbaty

Witam wszystkich :)

Dzisiejszego dnia pragnę wam przybliżyć ceremonię parzenia/picia herbaty oraz krótką hostorię tej rośliny. Otóż jak wiadomo herbata pochodzi z Chin. Roślina została przywieziona do Japonii przez mnicha Dengyo Daishi'ego w około 803 r n.e. Przygotowany napój tak posmakował cesarzowi, że kazał on uprawiać herbatę w różnych prowincjach. Jednak przez napięte stosunki między Japonią, a Chinami, roślina nie mogła być hodowana przez Japończyków, gdyż Chińczycy uważali ją za swój wynalazek. Herbata powróciła do Japoni za sprawą mnicha Eisa'na i została na dobre dopiero w wieku XII. Kultura picia herbaty rozwijała sie w obu krajach, ale to w Japonii przetrwały obrzędy picia herbaty. To tu narodziła sie ceremonia picia herbaty, zwana Cha-no-yu (Droga Herbaty), która kultywowana jest po dzień dzisiejszy w tym kraju. Jest to sztuka, która oznacza umiłowanie do piękna.

Ceremonia parzenia herbaty jest formą spędzania wolnego czasu, podczas której przyrządza się i pije zieloną herbatę. Forma ceremonii, która przetrwała i jest w dzisiejszych czasach celebrowana, ukształtowała sie w drugiej połowie XVIw. zapoczątkowana przez największego z mistrzów ceremonii Sen no Rikyu. Picie herbaty miało na celu oczyszczenie duszy i osiągnięcie harmonii ze światem i przyrodą. Sama ceremonia mogła trwać nawet cztery godziny i składała się z trzech części:

I  -  okna są zasłonięte bambusowymi parawanami, zeby panował półmrok.

II  - podawano proste potrawy, a następnie słodycze, po czym ludzie kierowali się do ogródka, a by sie zrelaksować.

III  - ta część nosi nazwę nochiseki. Do pomieszczenia wnoszone są akcesoria do parzenia herbaty oraz parawany zostają odsonięte. Gospodarz prowadzi ceremonię w ciszy, a goście koncentruja sie na jego ruchach. Gdy słychać odgłos gotującej sie wody, wszyscy wiedzą, że herbata zostanie niedługo podana, co oznacza, że ceremonia zbliza się ku końcowi.

Bento

Witam wszystkich :)

Dzisiaj chciałabym krótko opowiedzieć o bento. Tak w Japonii nazywa się drugie śniadanie. W przeciwieństwie do naszego śniadania, które składa się przeważnie z kanapki z serem czy pomidorem, to posiłek ten w Japonii wygląda zupełnie inaczej. Bento składa się z ryżu, ryb lub mięsa, a także gotowanych warzyw. Jest ono pakowane w bento-bako, czyli w pudełko do tego przeznaczone ( może być plastikowe, bądź specjalne wykonane z drewna, lakierowane). Gotowe bento można zakupić w wielu miejscach w Japonii, takich jak sklepy spożyywcze, stacje kolejowe, stacje benzynowe, kioski, domy towarowe. Jednak wielu Japończywków woli przygotować sobie własnoręcznie taki posiłek. Z wieloma pomysłami i kreatywnością, bento może wyglądać naprawdę ciekawie.

Kimono

Witam ^^

W dzisiejszej notce chciałabym troszkę opowiedzieć o pewnym stroju, a mianowicie o kimono. Każdemu kojarzy się ono z Japonią lub Chinami.  Przodkiem kimona jest kosode, które noszono jako bieliznę od okresu Nara oraz które pojawiło się jako garderoba wierzchnia w połowie XVI w. Termin kimono upowszechnił się dopiero w XVIII w. Strój ten szyty jest z prostokątnych, długich kawałków materiału, na kształt litery ,,T''. Wszystkie tradycyjne kimono są szyte ręcznie, a tkanina, której się do tego używa, często jest również wytwarzana i dekorowana ręcznie. Istnieje wiele fasonów kimono na różne okazje, od bardzo formalnego po swobodny. Poziom uroczystości stroju kobiecego zależy od kształtu, wzoru i tkaniny, a także koloru. Kimono męskie ma zwykle stały kształt i dość przytłumione kolory – poziom uroczystości ubioru zależy od rodzaju i koloru dodatków, tkaniny oraz od obecności i ilości mon (herbów rodzinnych).

KIMONO DAMSKIE

Większość japońskich kobiet nie byłaby w stanie założyć samodzielnie kimono, gdyż typowy strój kobiecy składa się z dwunastu lub więcej elementów, które powinny zostać założone, dobrane i umocowane w określony sposób. Korzysta się więc z usług zawodowców, którzy pomagają kobiecie ubrać się w kimono na specjalną okazję. Osoby te muszą posiadać licencję, i choć wiele z nich pracuje w salonach fryzjerskich, można je także wezwać telefonicznie. Typy kimono różnią się wymową symboliczną, niosą też przesłanie o charakterze interpersonalnym. Dobór ubioru zależy od wieku kobiety i jej stanu cywilnego, jak również od okazji.

KIMONO MĘSKIE

nie są tak barwne i różnorodne jak damskie. Obecnie męskie kimono różnią się od siebie głównie tkaniną i wzorami. Typowy ubiór męski ma przytłumione, ciemne kolory: czernie, ciemne zielenie i odcienie niebieskiego, czasem brązy. Dominują tkaniny matowe. Niektóre stroje zdobione są w delikatne wzory, materiał ozdobny bywa stosowany często w bardziej swobodnych ubiorach, mogą one mieć także nieco jaśniejszy kolor, taki jak rozjaśnione odcienie purpury, zieleni i niebieskiego

RODZAJE KIMON DAMSKICH:

* Kurotomesode - kimono czarne, zdobione poniżej talii. najbardziej uroczyste kimono dla mężatek, często nosi je matka panny młodej lub pana młodego na ślubie. Zwykle na rękawach, piersi i plecach wydrukowane jest pięć mon.

- 

* Furisode – najbardziej uroczyste kimono dla panien. Ma ono wzory na całej powierzchni i zakładane jest zwykle na ceremonię dojrzałości, a także na ślub i wesele. 

* Irotomesode - kimono jednokolorowe, zdobione tylko poniżej talii. noszą je mężatki, zwykle bliskie krewne państwa młodych na ślubie. 

* Hōmongi -  ubiór wizytowy. Charakterystyczne dla tego rodzaju kimono są wzory na ramionach, szwach i rękawach, Hōmongi mogą nosić zarówno panny, jak i mężatki, na ślubach i weselach. Można w nim też pójść na formalne przyjęcie. 

* Tsukesage -  ma skromniejsze wzory niż huomongi, które pokrywają mniejszą jego powierzchnię, zwykle poniżej talii. Kimono takie mogą nosić panny i mężatki. 

* Iromuji - jednokolorowe kimono noszone przez kobiety dowolnego stanu cywilnego, przeważnie na ceremoniach parzenia herbaty. 

* Komon -  Kimono zdobione drobnym, powtarzalnym wzorem na całej powierzchni. Dość swobodne; można je nosić po mieście lub ubrać się w nie do restauracji. Komon mogą nosić panny i mężatki. 

* Edo-komon  - rodzaj kimon zdobiony maleńkimi kropkami ułożonymi w gęste wzory tworzące większe ugrupowania. Kimono z takim wzorem ma ten sam stopień uroczystości, co iromuji, jeśli ozdobi się je kamon, można je nosić jako ubiór wizytowy.

* Yukata - swobodne, letnie kimono bez podszewki, zwykle bawełniane, płócienne lub konopne. Yukaty nosi się na festynach na świeżym powietrzu, pełni rolę piżamy i szlafroka, przeznaczone dla kobiet i mężczyzn w każdym wieku. 

DODATKI I ELEMENTY DO KIMON:

* Geta - są to drewniane sandały dla mężczyzn i kobiet noszone do yukata.- Gejsze noszą yukata o nieco innym wyglądzie. 

* Hakama - rodzaj spódnicy lub bardzo szerokich spodni, według tradycji noszony tylko przez mężczyzn, obecnie jednak robią to także kobiety. Hakamę nosi się także, ćwicząc pewne sztuki walki, takie jak aikido.  Hakama powinna wchodzić w skład bardzo uroczystego stroju męskiego. 

*  Haori  – płaszczyk do kimono, sięgający bioder lub ud, sprawia, że strój staje się bardziej uroczysty. Haori nosili mężczyźni, póki pod koniec okresu Meiji nie zmieniła się moda. Obecnie noszą je także kobiety, choć damskie haori są zwykle nieco dłuższe. 

* Haori-himo= ozdobiony frędzlami, sznurowe zapięcie do haori. Kolorem najbardziej uroczystym dla haori-himo jest biały. 

* Obi  – japoński odpowiednik szarfy lub pasa, używany do kimono. Obi nosi się w różny sposób, zależnie od okazji. Kobiece obi są bardziej ozdobne. 

* Tabi  – skarpety o dwóch palcach, sięgające kostek; nosi się je do sandałów. 

* Waraji  – rodzaj sandałów, noszą go zwykle mnisi. 

* Zori – sandały plecione z płótna, skóry lub trawy. Mogą być bogato zdobione, mogą też nie mieć ozdób wcale. Noszą je zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Zori plecione z trawy z białymi paskami są najbardziej uroczystymi butami dla mężczyzn.

*Kanzashi – ozdoby do włosów, które często bywają kunsztownie upięte. Mogą to być kwiaty z jedwabiu, drewniane grzebienie, nefrytowe szpile itd. 

* Datejime - pas bawełniany, którym obwiązuję się w pasie.

* Hadajuban - jedwabna, lecz w obecnych czasach częściej spotykana bawełniana koszula bez guzików. 

*Susoyoke - dość szeroki, bawełniany pas materiału okalający ciało od pasa w dół. 

* Nagajuban - długa, bawełniana halka noszona pod kimonem właściwym.

źródła: wikipedia.pl i inne (nie pamiętam już jakie)