System edukacji w Japonii

Witam wszystkich :)
Dziś chciałabym wam przybliżyć jak wygląda system edukacji w Japonii. 


~Krótka historia

W Japonii w czasach feudalnych magnaci zakładali szkoły dla dzieci ze stanu rycerskiego a gminy wiejskie prowadziły szkoły dla dzieci z rodów kupieckich i rolniczych. Terakoya - była pewnym typem szkoły prywatnej w miastach, gdzie nauczano w owych czasach pisania, czytania i arytmetyki dzieci z ludu. Kiedy Japonia otworzyła swoje granice w 1868r., jednym z ważniejszych priorytetów rządowych w okresie Meiji było przyjęcie zachodnich standardów w nauce i edukacji. W 1872r. został wprowadzony nowy, ogólnokrajowy system oświaty. Powstały wówczas państwowe szkoły podstawowe i średnie. W 1886r. wprowadzono w Japonii obowiązek nauki szkolnej przez 3 lub 4 lata, a w 1900r. - powszechne, obowiązkowe i bezpłatne nauczanie, przedłużone w 1908r. do 6-u lat. Po drugiej wojnie światowej wszystkie dzieci w wieku od 6 do 15 lat objęte są obowiązkiem szkolnym przez okres 9 lat.


~Ogólne informacje

* W odróżnieniu od naszych szkół rok szkolny w Japonii trwa od 1 kwietnia do marca: pierwszy semestr rozpoczyna się w kwietniu i kończy w lipcu, semestr drugi trwa od września do grudnia, a trzeci semestr od stycznia do marca. W ciągu roku szkolnego jest: 40 dni wakacji letnich, 2 tygodnie ferii zimowych w okresie noworocznym i 2 tygodnie ferii wiosennych, na koniec roku szkolnego. Oprócz tego dzieci nie chodzą do szkoły w święta państwowe.
* Zajęcia w szkole najczęściej trwają od godziny 8.30 - najpierw odbywa się apel poranny, a potem przed 9:00 rozpoczynają się lekcje. Lekcje trwają 50 minut, a przerwy między każdymi zajęciami 5 minut. Przed południem są 4 lekcje, około godziny 12:30 jest lunch i od 13:00 zaczyna się pierwsza popołudniowa lekcja. Ostania lekcja kończy się około godziny 15:00.
* Obowiązuje następująca skala ocen: trzystopniowa w szkołach podstawowych: 1,2,3 – „3” jest ocena najlepszą, pięciostopniowa w szkołach średnic od 1 do 5 – „5” jest oceną najlepszą. Oceny jednak nie mają znaczenia.Wystawia się je tylko dla wiedzy rodziców i nauczycieli. Nie mają również związku z promocją do następnej klasy, gdyż nigdy nie zostawia się ucznia na drugi rok w szkole podstawowej i średniej I stopnia. W szkole podstawowej ocenia się uczniów na podstawie wyników osiągniętych w testach i na klasówkach,które nauczyciel przeprowadza po określonym dziale. Nauczyciel sam decyduje kiedy, z czego i w jakiej formie zrobić sprawdzian.
* W szkole średniej pięć razy w roku przeprowadza się testy z pięciu najważniejszych przedmiotów. Uczniowie ze wszystkich szkół piszą je jednocześnie. Pytania są ustalane przez władze okręgu, a sprawdzają je nauczyciele uczący w danej szkole. System tez obowiązuje w szkołach średnich II stopnia.
* Liczba uczniów w klasie (w każdej klasie jest po 40 osób) ustalana jest odgórnie według wytycznych Ministerstwa Edukacji. 
* W szkołach zawsze jest boisko 200 metrowe, 25 metrowy basen pływacki, a w salach gimnastycznych dwa boiska do koszykówki.
* Uczeń musi zabierać ze sobą do szkoły: tornister, czapkę, tenisówki do chodzenia po szkole, strój gimnastyczny, kąpielówki i inne dodatki określone przez szkołę. Szczególnie ważny jest kolor stroju gimnastycznego i czapki ponieważ dzięki nim wiadomo, z której klasy jest dany uczeń. Każda szkoła określa w regulaminie szkolnym inne kolory czapek i strojów gimnastycznych dla swoich uczniów
* Od szkoły średniej niższego stopnia uczniów obowiązują mundurki uszyte według bardzo ścisłych reguł. Mundurki chłopców są zwykle czarne, z metalowymi guzikami i sztywnymi kołnierzykami; dziewczynki noszą przeważnie granatowe żakiety i plisowane spódniczki. Ostatnio jednak wiele szkół zmienia krój mundurków, tak by uczniowie czuli się w nich swobodniej.
* Obowiązkiem uczniów i nauczycieli jest utrzymanie szkoły w czystości. Każdego dnia poświęca się na to trochę czasu. Klasy są podzielone na grupy, które na zmianę sprzątają klasy, korytarze, toalety i inne wspólne pomieszczenia. Niektóre szkoły mają również obsadzone kwiatami ogródki pielęgnowane przez uczniów.
* Większość egzaminów do renomowanych szkół jest bardzo trudna, więc wielu uczniów uczęszcza południami, albo w soboty i niedziele, do specjalnych szkół korepetycyjnych (juku), które przygotowują do zdania egzaminów.
* Dla studentów rok nauki zaczyna się w kwietniu i kończy w styczniu lub w lutym. Wakacje zaczynają się zazwyczaj w końcu lipca. Przerwa zimowa przeważnie jest bardzo krótka - 2 lub trzy dni.
* Godzina lekcyjna trwa od 90 do 100 minut. Wykłady z danego przedmiotu są zwykle wykładane raz w tygodniu przez cały rok. Egzaminy przeprowadza się zazwyczaj na koniec roku.
* Uniwersytety rzadko posiadają akademiki, więc uczniowie zmuszeni są mieszkać w domu, bądź też wynajmują sobie mieszkania. Uniwersytety są płatne, a ceny bardzo wysokie.

~~~~~~

W Japonii obowiązuje 5-o etapowy system nauczania:
1. przedszkole - wiek od 3 - 6 lat (pobyt trwa od 1 roku do 3 lat)
2. szkoła podstawowa - wiek od 6 - 12 lat (nauka trwa 6 lat)
3. szkoła średnia niższego st. - od 12 - 15 lat (nauka trwa 3 lata)
{Jak już wcześniej było wspominane po skończeniu gimnazjum Japończycy nie mają obowiązku dalszej nauki. Mimo to przeszło 95 % obywateli Japonii próbuje swych możliwości w dostaniu się do liceów, które jak w każdym państwie mają różne wymagania i poziom.}
4. szkoła średnia wyższego st. - od 15 - 18 lat (nauka trwa 3 lata)
5. uniwersytet - (nauka trwa 4 lata), szkoły półwyższe (2 - 3 lata)       

Przedszkola - mają za zadanie zapewnić dzieciom 3-5 letnim odpowiedni rozwój umysłowy i fizyczny przez stworzenie odpowiednich warunków środowiskowych oraz prowadzenia nauki dostosowanej do ich poziomu umysłowego i zdolności. W 80% są to placówki prywatne.  
     
Szkoły podstawowe i niższe średnie – uczęszczanie do szkoły podstawowej i średniej niższej jest w Japonii obowiązkowe i trwa 9 lat (6 + 3) – 6-letnia szkoła podstawowa, 3-letnia szkoła średnia I stopnia. Praktycznie wszystkie dzieci w Japonii są zapisywane do szkoły podstawowej jak i szkoły średniej I stopnia. Kształcenie na tym poziomie jest obowiązkowe, tak więc pierwsza selekcja następuje dopiero po przejściu do szkoły średniej II stopnia.

Szkoły średnie wyższe – uczniowie, którzy ukończą szkołę średnią I stopnia, mogą kontynuować naukę w szkole średniej wyższej, określanej jako szkoła średnia II stopnia. Uczniowie przyjęci zostają do szkoły średniej wyższej po zdaniu egzaminu wstępnego, składającego się z pięciu najważniejszych przedmiotów. Wyróżnić można 3 rodzaje szkół średnich II stopnia: stacjonarną,okresową, korespondencyjną.

Szkolnictwo specjalne - celem szkół specjalnych jest pomoc dzieciom fizycznie lub umysłowo upośledzonym w zdobyciu wykształcenia odpowiadającego ich poziomowi. W Japonii wyróżnia się trzy typy szkół specjalnych: szkoły dla ociemniałych, szkoły dla głuchych, szkoły dla dzieci z innymi rodzaju upośledzeń ( szczególnie dla dzieci kalekich nic mogących się samodzielnie poruszać). Każdy rodzaj szkoły specjalnej kształci na poziomie podstawowym i średnim I stopnia. Tylko niektóre z nich prowadzą klasy szkoły średniej II stopnia. Przekazywana w tych szkołach wiedza ma charakter praktycznych umiejętności. Pozwala pokonać umysłową lub fizyczna ułomność i ułatwia życie oraz pracę.

Uniwersytety — prawo ubiegania się o przyjęcie na studia uniwersyteckie ma każdy absolwent drugiego (wyższego) cyklu szkoły średniej. O przyjęciu na studia decyduje egzamin (oceny na świadectwie szkoły średniej nie mają znaczenia), który obejmuje przedmioty: języki obce (angielski, niemiecki,francuski) - jeden do wyboru i, japoński + matematyka, dwa przedmioty przyrodnicze do wyboru spośród: fizyka, chemia, biologia, geografia, dwa przedmioty społeczne i historia Japonii, historia świata, geografia, polityka,ekonomia, etyka lub wychowanie moralne. W sumie każdy uczeń zdaje 7 przedmiotów.  


~Mundurki

Są one niezaprzeczalnie jedną z charakterystycznych cech szkół japońskich zarówno publicznych, jak i prywatnych. Ich wygląd jest już sprawą indywidualną, choć powtarzaną w kwestii dolnej partii – mam na myśli spodnie dla chłopców i spódniczki dla dziewcząt. W szkołach publicznych uczniowie wprowadzają różnego rodzaju „udziwnienia” i ozdoby – kolorowe skarpetki ^^, kokardy we włosach, łańcuszki na plecakach, plakietki, naklejki i wiele innych. Tego typu korekty ubioru nie są dozwolone z szkołach prywatnych. Nie dopuszczalne jest farbowanie włosów, makijaż, itd. 

                                          

            

BJD, Dolfie

Witam wszystkich :)

Dawno już tu nie zaglądałam, nawet bardzo dawno. Wybaczcie. Jedynym moim usprawiedliwieniem jest to, że jestem leniem xD Ale to i tak żadne usprawiedliwienie.  
    Przechodząc do rzeczy. Chciałabym dziś trochę opowiedzieć o BJD i Ddolfie. Może nie ma co tu dużo do gadania, bo ktoś powie: "Lalka to laka". Cóż, poniekąd to prawda, w tym, że te lalki, akurat nie są takie jak wszystkie inne. Co je różni od chociażby zwykłej Barbie? Wszystko, że tak powiem. BJD i Dolfie, są to lalki kolekcjonerskie pochodzące z krajów azjatyckich i tanie to one nie są. Jedna lalka może kosztować ponad 2 tysiące złotych, ale są też tańsze...niewiele, ale jednak zawsze coś. Lalki te mają ruchome stawy, wyglądają bardzo realistycznie i są tworzone indywidualnie. Także każdy może sobie zażyczyć taką, a nie inną, i taką też otrzyma. Wysokość lalki może wynosić do 70 cm, ale są też mniejsze. BJD i Dolfie są tak zrobione, że można im wymieniać oczy, włosy, części ciała, ubrania, akcesoria. Jak widać taka lalka to fajna rzecz. Mnie się one strasznie podobają i gdybym miała taką możliwość, to zakupiłabym jedną. Wczoraj poszperałam po necie i przedstawię wam kilka przykładowych lalek. A oto i one:

Ładne lalki prawda? Mnie najbardziej podoba się ta ruda ( z tego co mi wiadomo to ponoć facet ) i ostatnia ( reszta też jest ładna i mi się podoba, ale te dwie w szczególności xD ). 

Jakby kogoś interesowało kupno takiej lalki to podaje jeszcze linki do polskich sklepów, które znalazłam

Villemo Art

BJD Doll

No i w sumie to tyle jeśli chodzi o tą notkę. Jedyne co mi zostaje, to życzyć wam miłego weekendu i do napisania :3

Święta w Japonii cz. 3 - Dzień dojrzałości

Witam wszystkich :)Dzisiaj kolejna część świąt obchodzonych w Japonii. W najbliższym czasie pojawiać się będą tylko takie wpisy. Mam nadzieję, że nikomu to nie przeszkadza. Inne rzeczy opiszę później, a na razie chciałabym skończyć z świętami.

Chciałabym wam przybliżyć świięto, które obchodzi się w drugi poniedziałek styczniu - Dzień dojrzałości, czyli Seijinshiki. Ten dzień obchodzą wszystkie osoby, które będą mieć  w danym roku skończone dwadzieścia lat. Od tego dnia Japończycy wkraczają w pełnoletność. Osoby takie moga już kupić piwo, palić legalnie papierosy, głosować oraz muszą w pełni odpowiadzać za swoje czyny. Jest to jeden z niewielu dni, kiedy mozna zaobaczyć na ulicy wiele Japonek ubranych w piekne kimona - zazwyczaj sa to furisode. Chłopcy nie ubierają takich strojów, ale żeby uczcić w sposób szczególny tradycję przywdziewają dwuczęściowy strój, który składa się z hakama - szerokie plisowane spodnie i haori - rodzaj japońskiego płaszcza z długimi rękawami.

Seijinshiki dla młodych kobiet zaczyna sie bradzo wcześnie, bo czasami juz o godzinie piątej rano. Zazwyczaj czeka je wizyta w salonie piękności, gdzie robione są im różne skomlikowane i interesujące fryzury, a następnie ubieraja się w kimona. Następnie była młodzież zbiera się w urzędzie miasta lub dzielnicy, gdzie wysoki ranga urzędnik deklaruje, ze od tego dnia stają się dorosli. Później wszyscy udają się do światyni pomodlić się o szczęśliwą przyszłość. Reszta dnia upływa na robieniu zakupów, pokazywaniu się na ulicach,  pozowaniu do zdjęć oraz wspólnych zabawach z przyjaciółmi.

Żródła: http://www.japoneczka.pl i jeszcze jedna, ale nie pamiętam już jaka...

Święta w Japonii cz. 2 - Nowy Rok

Witam wszystkich :) w dzisiejszej notce chcialabym wam przyblizyć, jak obchodzi się, Nowy Rok w Japonii.Nowy Rok zaczyna się 1 stycznia i trwa przez 3 dni, jednak do 7 lutdego trwają różne festiwale.  Jest to czas, który ludzie mogą spędzić w gronie rodziny, przyjaciół, a także na zabawach. Dla Japończyków Nory Rok jest okazją do zamknięcia starych spraw i zaczęcia nowego życia.

Przygotaowania 

Przygotowania do Nowego Roku zaczynają się od porządków domowych, czyli tzw. susu-harai, które ma na celu oczyścić dom ze złych wspomnień. Następnie ludzie dekorują domy. Przy wejściu do domu, po obu stronach ustawiane są kado-matsu (trzy ostre bambusy związane słomą ryżową, przystrojone gałązkami sosny), które maja zapewnić dobrobyt i urodzaj. Charakterystyczną dekoracja jest również shime-nawa (wisząca kompozycja ze słomy ryżowej i poskręcanego w zygzakowaty wzór papieru) i ma na celu odganiać złe duchy. Przed nadejściem NR nalezy złożyć ofiary bóstwom ( a są nimi: mochi, suszone daktyle, nasiona sosny, ryby, mięczaki, czarna fasola, kwiaty oraz owoce - zazwyczaj mandarynki). Japończycy również wysyłaja kartki nega-jo, czyli kartki świąteczne z życzeniami. Nie róznią sie one niczym od naszych, tyle, że motywem przewodnim kartek jest zodiakalne zwierzę, które będzie się opiekowało nadchodzącym rokiem. Rodziny japońskie równiez przed swiętem robią niektóre potrawy taki jak: ryżowe ciasteczka mochi, które je sie razem z zupą zoni oraz toso - ceremonialne, ostre sake z dodatkiem ziół.

shime-nawa

kodo-matsu

Przebieg Nowego Roku:

 W noworoczny poranek Japończycy udają się do świątyń.  Modlą się o pomyślne zbiory oraz opiekę nad domem i rodziną w nadchodzącym roku, ale równiez skaładaja sobie życzenia. Najbardziej oczekują tego momentu dzieci, ponieważ otrzymują wraz z życzeniami otoshi-dama (prezenty w postaci pieniędzy od rodziców i rodziny, jak i bliskich sąsiadów). W tym dniu zazwyczaj obowiązują kimona i tradycyjne stroje. Drugi dzień obchodów NR wiążę się z wieloma tradycjami i obyczajami:  w Pałacu Cesarskim odbywa się dworska ceremonia, której częścią jest taniec gagaku, ludzie piszą swoje noworoczne postanowienia, czyli kaki-zome, właściciele sklepów przyjmują pierwsze towary w roku. Ludzie także sobie wróżą ze snów z nocy 1 na 2 stycznia.

Kolejne dni:

7 stycznia spożywa się nanakusagayu. Jest to rodzaj kleiku, który ma chronić przed siedmioma rodzajami chorób.  11 stycznia spożywa się kagami-mochi. Jest to twardy placek ryżowy, którego okróchy , dodaje się do zup (placek ten musi być rozbity młotkiem, nie moze być krojony nożem, gdyż przynosi to nieszczęścia na cały rok). Ceremonia jego spożycia nazwana jest kagami biraki. 14 stycznia pali się noworoczne ozdoby. 15stycznia je  się kleik z czerwonej fasoli (azuki gayu), co ma odpędzić złe duchy i zapewnić powodzenie.

Gry i zabawy: 

* Hane-tsuki - rodzaj japońskiego badmingtona

* Tako-age - puszczanie latawców

* Karuta - gra karciana, która polega na połączeniu w pary 200 kart: ilustrowanych fragmentów poeametów, przysłó, portretów postaci historycznych i rysunków kawiatów. Sędzia odczytuje tekst, a gracze muszą odszukać jego znaczenie. Wygra ten, który pozbędzie się pierwszy wszystkich kart. Przegrany musi załozyć worek na głowę. Gra ta świadczy o wykształceniu i wiedzy.

* Sugoroku - gra planszowa, do której potrzebne są dwie kostki oraz po 15 białych i czarnych krążków 

Ceremonia picia herbaty

Witam wszystkich :)

Dzisiejszego dnia pragnę wam przybliżyć ceremonię parzenia/picia herbaty oraz krótką hostorię tej rośliny. Otóż jak wiadomo herbata pochodzi z Chin. Roślina została przywieziona do Japonii przez mnicha Dengyo Daishi'ego w około 803 r n.e. Przygotowany napój tak posmakował cesarzowi, że kazał on uprawiać herbatę w różnych prowincjach. Jednak przez napięte stosunki między Japonią, a Chinami, roślina nie mogła być hodowana przez Japończyków, gdyż Chińczycy uważali ją za swój wynalazek. Herbata powróciła do Japoni za sprawą mnicha Eisa'na i została na dobre dopiero w wieku XII. Kultura picia herbaty rozwijała sie w obu krajach, ale to w Japonii przetrwały obrzędy picia herbaty. To tu narodziła sie ceremonia picia herbaty, zwana Cha-no-yu (Droga Herbaty), która kultywowana jest po dzień dzisiejszy w tym kraju. Jest to sztuka, która oznacza umiłowanie do piękna.

Ceremonia parzenia herbaty jest formą spędzania wolnego czasu, podczas której przyrządza się i pije zieloną herbatę. Forma ceremonii, która przetrwała i jest w dzisiejszych czasach celebrowana, ukształtowała sie w drugiej połowie XVIw. zapoczątkowana przez największego z mistrzów ceremonii Sen no Rikyu. Picie herbaty miało na celu oczyszczenie duszy i osiągnięcie harmonii ze światem i przyrodą. Sama ceremonia mogła trwać nawet cztery godziny i składała się z trzech części:

I  -  okna są zasłonięte bambusowymi parawanami, zeby panował półmrok.

II  - podawano proste potrawy, a następnie słodycze, po czym ludzie kierowali się do ogródka, a by sie zrelaksować.

III  - ta część nosi nazwę nochiseki. Do pomieszczenia wnoszone są akcesoria do parzenia herbaty oraz parawany zostają odsonięte. Gospodarz prowadzi ceremonię w ciszy, a goście koncentruja sie na jego ruchach. Gdy słychać odgłos gotującej sie wody, wszyscy wiedzą, że herbata zostanie niedługo podana, co oznacza, że ceremonia zbliza się ku końcowi.

Bento

Witam wszystkich :)

Dzisiaj chciałabym krótko opowiedzieć o bento. Tak w Japonii nazywa się drugie śniadanie. W przeciwieństwie do naszego śniadania, które składa się przeważnie z kanapki z serem czy pomidorem, to posiłek ten w Japonii wygląda zupełnie inaczej. Bento składa się z ryżu, ryb lub mięsa, a także gotowanych warzyw. Jest ono pakowane w bento-bako, czyli w pudełko do tego przeznaczone ( może być plastikowe, bądź specjalne wykonane z drewna, lakierowane). Gotowe bento można zakupić w wielu miejscach w Japonii, takich jak sklepy spożyywcze, stacje kolejowe, stacje benzynowe, kioski, domy towarowe. Jednak wielu Japończywków woli przygotować sobie własnoręcznie taki posiłek. Z wieloma pomysłami i kreatywnością, bento może wyglądać naprawdę ciekawie.

Kimono

Witam ^^

W dzisiejszej notce chciałabym troszkę opowiedzieć o pewnym stroju, a mianowicie o kimono. Każdemu kojarzy się ono z Japonią lub Chinami.  Przodkiem kimona jest kosode, które noszono jako bieliznę od okresu Nara oraz które pojawiło się jako garderoba wierzchnia w połowie XVI w. Termin kimono upowszechnił się dopiero w XVIII w. Strój ten szyty jest z prostokątnych, długich kawałków materiału, na kształt litery ,,T''. Wszystkie tradycyjne kimono są szyte ręcznie, a tkanina, której się do tego używa, często jest również wytwarzana i dekorowana ręcznie. Istnieje wiele fasonów kimono na różne okazje, od bardzo formalnego po swobodny. Poziom uroczystości stroju kobiecego zależy od kształtu, wzoru i tkaniny, a także koloru. Kimono męskie ma zwykle stały kształt i dość przytłumione kolory – poziom uroczystości ubioru zależy od rodzaju i koloru dodatków, tkaniny oraz od obecności i ilości mon (herbów rodzinnych).

KIMONO DAMSKIE

Większość japońskich kobiet nie byłaby w stanie założyć samodzielnie kimono, gdyż typowy strój kobiecy składa się z dwunastu lub więcej elementów, które powinny zostać założone, dobrane i umocowane w określony sposób. Korzysta się więc z usług zawodowców, którzy pomagają kobiecie ubrać się w kimono na specjalną okazję. Osoby te muszą posiadać licencję, i choć wiele z nich pracuje w salonach fryzjerskich, można je także wezwać telefonicznie. Typy kimono różnią się wymową symboliczną, niosą też przesłanie o charakterze interpersonalnym. Dobór ubioru zależy od wieku kobiety i jej stanu cywilnego, jak również od okazji.

KIMONO MĘSKIE

nie są tak barwne i różnorodne jak damskie. Obecnie męskie kimono różnią się od siebie głównie tkaniną i wzorami. Typowy ubiór męski ma przytłumione, ciemne kolory: czernie, ciemne zielenie i odcienie niebieskiego, czasem brązy. Dominują tkaniny matowe. Niektóre stroje zdobione są w delikatne wzory, materiał ozdobny bywa stosowany często w bardziej swobodnych ubiorach, mogą one mieć także nieco jaśniejszy kolor, taki jak rozjaśnione odcienie purpury, zieleni i niebieskiego

RODZAJE KIMON DAMSKICH:

* Kurotomesode - kimono czarne, zdobione poniżej talii. najbardziej uroczyste kimono dla mężatek, często nosi je matka panny młodej lub pana młodego na ślubie. Zwykle na rękawach, piersi i plecach wydrukowane jest pięć mon.

- 

* Furisode – najbardziej uroczyste kimono dla panien. Ma ono wzory na całej powierzchni i zakładane jest zwykle na ceremonię dojrzałości, a także na ślub i wesele. 

* Irotomesode - kimono jednokolorowe, zdobione tylko poniżej talii. noszą je mężatki, zwykle bliskie krewne państwa młodych na ślubie. 

* Hōmongi -  ubiór wizytowy. Charakterystyczne dla tego rodzaju kimono są wzory na ramionach, szwach i rękawach, Hōmongi mogą nosić zarówno panny, jak i mężatki, na ślubach i weselach. Można w nim też pójść na formalne przyjęcie. 

* Tsukesage -  ma skromniejsze wzory niż huomongi, które pokrywają mniejszą jego powierzchnię, zwykle poniżej talii. Kimono takie mogą nosić panny i mężatki. 

* Iromuji - jednokolorowe kimono noszone przez kobiety dowolnego stanu cywilnego, przeważnie na ceremoniach parzenia herbaty. 

* Komon -  Kimono zdobione drobnym, powtarzalnym wzorem na całej powierzchni. Dość swobodne; można je nosić po mieście lub ubrać się w nie do restauracji. Komon mogą nosić panny i mężatki. 

* Edo-komon  - rodzaj kimon zdobiony maleńkimi kropkami ułożonymi w gęste wzory tworzące większe ugrupowania. Kimono z takim wzorem ma ten sam stopień uroczystości, co iromuji, jeśli ozdobi się je kamon, można je nosić jako ubiór wizytowy.

* Yukata - swobodne, letnie kimono bez podszewki, zwykle bawełniane, płócienne lub konopne. Yukaty nosi się na festynach na świeżym powietrzu, pełni rolę piżamy i szlafroka, przeznaczone dla kobiet i mężczyzn w każdym wieku. 

DODATKI I ELEMENTY DO KIMON:

* Geta - są to drewniane sandały dla mężczyzn i kobiet noszone do yukata.- Gejsze noszą yukata o nieco innym wyglądzie. 

* Hakama - rodzaj spódnicy lub bardzo szerokich spodni, według tradycji noszony tylko przez mężczyzn, obecnie jednak robią to także kobiety. Hakamę nosi się także, ćwicząc pewne sztuki walki, takie jak aikido.  Hakama powinna wchodzić w skład bardzo uroczystego stroju męskiego. 

*  Haori  – płaszczyk do kimono, sięgający bioder lub ud, sprawia, że strój staje się bardziej uroczysty. Haori nosili mężczyźni, póki pod koniec okresu Meiji nie zmieniła się moda. Obecnie noszą je także kobiety, choć damskie haori są zwykle nieco dłuższe. 

* Haori-himo= ozdobiony frędzlami, sznurowe zapięcie do haori. Kolorem najbardziej uroczystym dla haori-himo jest biały. 

* Obi  – japoński odpowiednik szarfy lub pasa, używany do kimono. Obi nosi się w różny sposób, zależnie od okazji. Kobiece obi są bardziej ozdobne. 

* Tabi  – skarpety o dwóch palcach, sięgające kostek; nosi się je do sandałów. 

* Waraji  – rodzaj sandałów, noszą go zwykle mnisi. 

* Zori – sandały plecione z płótna, skóry lub trawy. Mogą być bogato zdobione, mogą też nie mieć ozdób wcale. Noszą je zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Zori plecione z trawy z białymi paskami są najbardziej uroczystymi butami dla mężczyzn.

*Kanzashi – ozdoby do włosów, które często bywają kunsztownie upięte. Mogą to być kwiaty z jedwabiu, drewniane grzebienie, nefrytowe szpile itd. 

* Datejime - pas bawełniany, którym obwiązuję się w pasie.

* Hadajuban - jedwabna, lecz w obecnych czasach częściej spotykana bawełniana koszula bez guzików. 

*Susoyoke - dość szeroki, bawełniany pas materiału okalający ciało od pasa w dół. 

* Nagajuban - długa, bawełniana halka noszona pod kimonem właściwym.

źródła: wikipedia.pl i inne (nie pamiętam już jakie)